inişli çıkışlı futbol hikayem

pazar günü öğleye doğru uyandım. amma uyumuşum be . buğra yatağında yoktu. herhalde erkenden uyanmıştır evden çıkmıştır diye düşündüm pek giblemedim bu durumu.
fazla vaktim yoktu hemen duş alıp kahvaltımı yapıp evden çıktım. taşaklı abiler beni bekliyorlardı. bindim trene çıkardım telefonu buğraya nerde olduğunu sormak
için ama şarjım bitmişti gece prıze takmayı unuttuğumdan dolayı. baya sıkıldım neyse geldim mannheima gittim buluşma mekanına çaldım zili

-- kim o?
• * ben yaraksever
-- hangi yaraksever? kimsin lan sen?
• * geçenlerde tamer abi ile özhan abiyle birlikte istanbul cafede buluşup derdimi anlatmıştım onlarda sağolsunlar kırmadılar beni teşekkür etmeye geldim
-- tamam bekle az sorayım
.
.
.

dış kapı bir kaç saniye sonra açıldı hemen çıktım ikinci kata girdim kapısı açık olan eve.

-- hoşgeldin yaraksever
• * hoşbulduk
-- özhan abi yok şuan tamer abi içerde
• * peki abi

parmağıyla en dipteki odayı işaret etmişti gittim hemen oraya

-- ooo kim gelmiş hoşgeldin yaraksever

tamer abinin üzerinde yine aynı kamuflaj pantolon ile siyah bir t-shirt vardı. kollarının baya kaslı olduğunu ve genel anlamdada bir hayli yapılı olduğunu t.shirt sayesinde
fark edebilmiştim ( ilk gördüğümde ceketi vardı). yanındaki 2-3 elemanda aynı tipdeydiler ve dikkatli dikkatli bana bakıyorlardı. pek giblemedim zaten tamer abi
bunları bir el hareketiyle odadan gönderdi.

• * hoşbulduk abi
-- gel otur yanıma

oturdum tabi

-- nasılsın koçum nasıl gidiyor=?
• * iyiyim abi seni sormalı

birşey demedi. OK dercesine baş parmağını kaldırıp sırıttı.

• * abi teşşekkür etmek için geldim fakat adamları fena halde dövmüşsüzün okadar gerek yoktu birisi 3 ay top oynuyamıcakmış üzüldüm açıkcası.
-- olacak okadar koçum kimse bizim himayemizdeki türklere yamuk yapamaz adamın zütünden kan alırız.

tabi bulafın üzerine bişey diyemedim..