the road

post apokaliptik (dünya yoh olmuş kıyamet kopmuş sonrası işte anla züt) dönemi anlatabilecek en realistik film diyebilirim.

--spoiler--
medeniyet kavrdıbının yok olduğu, iyi insanların bile hayatta kalabilmek için kötü şeyler yapması gerektiğini anlatan film.

filmde her saniyeden dram akıyor. ve baba oğul ilişkisi bu kadar güzel anlatılamazdı.. babanın kumsalda öldüğü sahnede özellikle gözlerinizden iki damla yaş gemediyse ya huur çocuguydunuz babanız belli değil ya da fındık beyniniz bunu kavrayabilecek kadar geşimedi henüz.

film boyunca halimize şükrede şükrede bir hal oldum. günlük yaşamda bize dert çile üzüntü gibi gelen şeylerin aslında ne kadar basit şeyler olduğunu bir kez daha fark ediyoruz. (hoş film bitim 2 saat sonra normala dönüyoruz)

ama herşeye rağmen (kutudan çıkan böcek) , (çocuğun tek başına kaldığı anda yeni bir "aile" bulması..) her zaman küçücük bir ihtimal de olsa umudun var olduğunu bize hatırlatıyor..

--spoiler--

not : niye ekşiye yazmadıysam hamınskiiim..