beyler babalarımızdan dayak yeme anılarımızı

5. sınıfta falanım. kardeşim de benden 5 yaş küçük. şakalaşıp oynuyoruz veletle, ben koltukta oturuyorum o da omzuma çıkıyor. ben omzumun üstünden baş aşağı çevirip takla attırıp yere bırakıyorum kardeşimi. böyle tekrarlarken tekrarlarken ben bunu elimden bir kaçırdım. çocuk kafa üstü yere çakıldı 50-60 cm yüksekten bi de omzumun üstünden savurarak alıyorum onun şiddetiyle güm diye ses çıktı. babam da bizle aynı odada televizyon izliyordu. sesle bi irkildi adam. ben de korkudan altıma sıçıyorum öldü lan çocuk diye. kafa üstü yere çakıldı amk. babam da öldürdün lan çocuğu diye korkuyla karışık sinirle bi fırladı yerinden fırlattı beni yere tekmeliyor falan. ama ben orda kendimden çok kardeşime bakıyorum amk harbi ölür ölür allah korusun. neyse şerefsiz sırıtarak yerden kalktı da babam da beni tekmelemeyi bırakmıştı. akılmda kalan tek dayak hikayesi budur ama iyi dövmüştü amk. *