özgüveni olmayan kalmayacak

yıllarca fobinizi sakladınız durdunuz hep kaçtınız dıbına koyim. bende zamanında çok kaçtım öyle bi noktaya geldiki artık kalabalık ortam gördümmü kaçmam gerek gibi bir olgu oluştu beynimde. bi an durdum kendi kendime dedimki dıbına koyim kaç kaç nereye kadar. gün gelecek işe gircez toplantılara seminerlere katılcaz ne tak yicen kocaman adamken diye düşündüm. bide ticarete atılcam diyorsun bu halinle seni batırırlar diye kendi kendime düşünmeye başladım.

hayır hayatımı kendime eziyet ediyordum başka bişey değil. insanlarla iletişim kurmak niye utanılcak bişey olsunki kardeşim onlar benle sohbet edince ben onları hormu görüyorum hayır. işte böyle böyle yavaştan alttan alttan kendimi telkinliyordum tetiklemeye başladım.

demek neymiş ilk iş sessiz bir odaya gidip kendimizi bu şekil doğru sözlerle telkin etmekmiş. bunları sesli konuşarak söyleyin panpalar içinizden değil. amacımız korkularla yüzleşmek malesef başka hiç bir yolu yok. fobiden kaçmıcaz yeter kaçtığımız demi hayatımız çok daha iyi olabilirki zaten azcık özgüvenin keyfini tattınmı severek insanlarla kaynaşmak istiyorsun.