türkiyede gay olmak

çok bir suçum yoktu.. kızdı bütün arkadaşlarım .. belki kendimi kız sanmıştım bebe halimle.. derken okul başladı.. hiç bir maça alınmazdım.. sonra ergenlik geldi.. toptum dönmeydim sınıftaki.. bir bilseler ne kadar utandırıyordu bu beni..
ve ne kadar kırıyordu minik kalbimi.. kötü bir şey yapmıyordum ama sevmiyorlardı.. zorla değil ya sevemezlerdi belki..
onlar gibi olmalıydım.. ben bir erkektim ve ilk kez maskemi taktım yaşım daha 13 idi.. ay derken içimden kendimi terbiyeliordum bir daha dememk için.. evet şöyle yürümelisin.. elini şuraya koy diyordum.. velhasıl kelem.. ben değiştirmeye çalıştım kendimi.. ama olmadı.. hep mutsuz oldum.. çocukluğum tak gibi geçti.. asosyaldim, mutsuz dahası umutsuzdum ve taktığım maske yüzüme yapıştı ben artık ben değildim..

aradan yıllar geçti.. hala çok zor.. kendimi geliştirmeye çalışıyorum istediğimi yapma konusunda.. ve insanlar ne kadar erkeksi olduğumu söyleyince acıyla gülümsüyorum.. hala birilerinin istediği gibi olmak istiyorum..

antidepresanlarım çekmecemde..

ben çok çektim ve hala çekiyorum..