aşk meselesi mk

burada ayrılık döneminde yaşadıklarımı anlatmaya geldim gibim sonik cevaplar verip moralimi gibmeyin.. giberim..

ayrılalı 8 ay oldu..
7 yıllık bir ilişkiye son vermiştik..
bir türlü bitmek bilmeyen özlemim zamanla katlanıyordu... ayrıldığımızın ilk haftası hiç ayık gezmedim.. sürekli birşeyler içip güzelleşip onu unutmak istiyordum..bir süre sonra çare olmadığını ve sadece kendime zarar verdiğimin farkına vardım.. artık umursamayacaktım.. günler geçti ve bir gün sabah uyandığımda bütün osmaniye çalkalanıyordu..
birisi vefat etmişti kimdi bu adam ? merak etmedim değil..
herkesin ağzında bu adamın ölüşü vardı..
o gün sonunda öğrendim ki ayrıldığım kızın dayısı ölmüştü..
amcaları ile çok haşırneşirdim.. hepsini tanırdım..ama dayısının ismini bile o gün duydum..
cenaze defnedilecekti gitmelimiydim bilmiyordum... ya biri ters birşey söylerse ?
çünkü bütün ailesi beni tanıyordu ve ayrılığımız hiç de iyi olmamıştı..
nitekim defnetmeye gitmeyi göze alamadım belkide züt korkusundan bilmiyorum..
akşam evlerine gittim baş sağlığı dilemek için...
evlerinin bahçesinde bir çadır ve badem bıyıklı amcalar toplanmış çay sohbet yapıyorlardı..
bahçe girişinde beni babası ve abisi ile birlikte bir kaç kuzeni karşıladı..