yaptıktan sonra vicdan azabı duyduğunuz

yaptığım en büyük huur çoçukluğu 14-15 yaşlarında iken zihinsel engelli bir çoçuğu dövmüştüm. tam dövme değilde 3-5 tokat atmıştım. çoçuk nasıl ağladı ama o ağlama benim içime oturdu. 16 senedir her gün aklıma gelir. elim kırılsaydıda vurmasaydım. sonraları çoçuğa devamlı çikolata, bisküvi,meyve suyu zütürür oldum. annesi babası yaşlıydı. okul bahçesinde gezerdi sadece. şimdi ne oldu bilmiyorum. öldüyse allah rahmet eylesin. ulan elinde sadece çubuk kraker poşetini alır gezerdi. kimseye zararı olmazdı yemin ederim hala azabı içimde. pişmanlığım hiç fayda etmedi. sanki onun suçu gibi davrandık. amk bizim özrümüz yokta ne oldu. bize zararı olmayan bir insana zarar vermek en büyük beyin özürlüğüymüş. anladım ama nafile geçti gitti. allahım affet.