sevdiğini söyleyememek

ve sonunda söyleyebilmişsindir. onun seni zaten istemeyeceği gerçeğini hazmedene kadar birkaç yıl geçmiştir. tuhaf bir şekilde rahatladığını hissedersin. aslında canının acıması gerekir ama sevdiğini söylerken yaşadığın şeyler acının rengini değiştirir. aldığın cevaba rağmen umutvar olduğunu ve beklemeye devam edeceğini söylemeyi ihmal etmezsin. kapıları açık tutman gerekir. arkadaş kalalım öyleyse dersin. sonra birkaç yılını akıl oyunlarına verirsin: fazla ilgilenmesem mi? sürekli sorsam mı? aslında hiç yazmamak en iyisi. kaçan kovalanır mı? kendine güven bu işin sırrı. yo, yo belki gün gelir değişir herşey. gerçek bir sevgiye hiç bir ruhun kayıtsız kalamayacağını söyler romanlar. artık sevmediğimi sanmasını sağlamalıyım galiba. sonra belki bazen sormalıyım aslında. hepten ırak kalpten uzak?...

tüm bunlar... yıllar süren evrimler geçiren düşüncelerin... ses seda yok. meğer ne çok sevmişsin beni diyip sarılmaya gelen yok..