dertli adamlar toplanıyor 2

Çok yalnızım okadar yalnızım ki her yer tuvalet gibi. Tanımadığım insanların hayatına orta yerinden dalmak zorunda olduğum bir iş yapıyorum günde en az 50 kişi ile konuşuyorum ve çalıştigim işte bir dolu insan var hepsi benle arkadaş olmaya çalışıyor hepsini geri çeviriyorum bana yaklaşmaya çalışan herkesi tersliyorum gururunu kırıp inciltiyorum bunu yapmak zorunda hissediyorum kendimi. Hep bir muhalif tavrım var olan biten herşeye karşı bu da zorunlu hislerimden biri. En kötüsü mutsuzluğa inanıyorum sade... Yalnızıktan nefret ediyorum boyluyorum sessizlikte ama seviyorumda yalnızlığı. Benden bir tak olmaz diyorum herkes benden iyi birşeyler olacağına benim başarabilecegime inanıyor bu saçmaliklarimdan da hiç vazgecmiyorlar. Her şey çok saçma geliyor bana.