bu başlıkta yıllarca konuşulacak bir efsane

mildorf ve walmin orduları onurları için sallıyorlardı kılıçlarını topraklarına saldıran bu acımasız düşmanlara karşı.
kuganlar ise katliam için çekmişlerdi kınından kanlı kılıçlarını. kalkanlar kılıçlar mızraklar çarpışıyordu, çıkan ses
gök gürültüleri gibi yarıyordu havayı her iki tarafta da yüzlerce asker kaybetti hayatını. savaşın 16. günüydü,
güneş yeni çıkıyordu dağların arkasından. kugan orduları ufukta gözükmüştü tüm nefretleriyle. son bir saldırı için
geliyorlardı yok etmek için. mildorf kralı milos atının üstünde askerlere bağıyordu gücünün yettiğince “ bugün evlatlarım
son kez çekeceğiz kılıçlarımızı. bugün ne olursa olsun geri adım atmayacağız , bugün beraber ölüme yürüyeceğiz ,
arkada savaşacak başka kimse yok, dayanacak başka şehir yok. bugün onurumuz için savaşacağız , evlerimiz için,
ailelerimiz için. ve bugün bittiğinde tarih adımızı altın harflerle yazacakkkkk”. nidalarla ileri atıldı
mildorf ve walmin orduları ,ölüme koşuyorlardı adeta toprakları için. saatlerce süren çarpışmalar sonunda kral lehor
tattı kral milosun kılıcının tadından. kugan ordusu geri çekildi can korkusuyla. atalarımız son kugan da ölene kadar ilerlediler.
gün sonu geldiğinde son kugan da ölmüş ve savaş sona ermişti. tarih bu savaşı büyük savaş olarak adlandıracaktı artık.