ankara

bak şimdi. burayı herkes sevemez. yok memur kenti yok apaçisi krosu yok denizi yok bla bla uzar gider bu sebepler. aslında haksız da sayılmazlar fakat ilk 6-7 senem almanyaya git gel oldu onun dısın ankarada büyüdüm ben. angara bebesiyiz. şimdi eskişehire okumaya gidicem gerçekten okul işi kesinleştiginde kötü oldum. bana sorsanız gibtir olup gidicem diyordum fakat iş ciddiye binince öyle olmyor beyler. ben gerçekten ankarayı burayı çok seviyormusum meğerse. artık nasıl olacak bilmiyorum da ankarada büyüyen biri için bir tutkudur. öyle kolay kolay bırakamaz burayı. kolay değil kışın ayazında ankaragücü diye bağırmak trenle maça gitmek onların zevki yeri her zaman ayrıdır bende. içimde bi yerlerde kalacak sürekli. ha şimdi kafanızda yarak kürek bi adam canlandı fakat eheh öyle düşünmeyin bildigin gözlüklü temiz bi tipim var öyle dışarıda ankaragücü poları gezip gardaş diye gezenlerden değilim. yeri gelir yaparız ama çok hoş olmuyor bunu belirtmeliyim cidden : )

heyt ulan şu kasvetli havasından tut akşam güneş batarkenki o görüntüsünü seviyim. canını yedigim ankaram. begenmeyenin kuru ayazda zütünü has angaralılar gibsin..