1. 1.
    0
    sağolun arkadaşlar beni kendimle yalnız bıraktınız hayattan farkınız yok, galiba her insan sonunda yalnız kalıyor tek sorun ne zaman olduğu. devam ediyorum

    olayların çıkmaza girdiği bi kilometre taşıda burda başlıyor beyler;
    bizim şirket bu nevruz olayının bahanesiyle çalışanlara bi eğlence düzenleyelim dediler,ben insan kaynaklarında çalışıyorum onuda belirteyim, tamamdır dedik,ben bizim grupla bi konser yaparız dedim,(bas gitar çalıyorum bu arada) herşey ayarlandı falan çalışanlar ve ailelerine özel bişe olacak diyerekten organizasyonu yaptık. gün geldiğinde provaya gidiyorum diyerekten çıktım işyerinden, herşey güzeldi, parlak gökyüzü sıcak bi hava ve bi anda kıvırcığı karşımda gördüm yanında arkadaşlarıyla,ama bi kere kafaya koydum ve seninle konuşalım mı iki dakika dedim.ani oldu bende şaşırdım aslında kolundan tutuyordum bu arada farkında değildim. arkadaşları sırıtarak ilerlemeye devam etti.

    -bugün bizim işyeri bi eğlence düzenliyor bahar olayı falan işte,biz çıkacağız(biliyor müzisyenliğimi) sahneyede. gelmek istiyorsan şimdi provaya gidiyorum ekipmanları alıp geçeceğiz oraya.
    -aa gerçekten mi ben daha önce dinlemedim sizi hiç,hem bana sorduğun şarkıyı çalıyor musunuz ?

    bi şarkıdan önce solo koyalım demiştik bende orionun ikinci kısmıyla my friend of miseryinin introsu arasında kaldım ona sordum ve my friend of misery'nin introyu seçti. müzik zevklerimiz aynıydı zaten sanki birbirimizin puzzle'ydık.ona bahsetmemiştim ama konser işinden.

    -gidelim o zaman hadi

    bizimkilerle buluşmak için yürüyerek bi 10 dakikalık mesafeydi, muhabbet ettik falan konuştuk, stüdyoya varıdğımızda benim birden aklıma gitarı imzalatmak geldi nerden geldi bilmem ama imzalattım,ve aynı şekilde sahneye çıkmadan önce pena elime el bandı takarım onuda imzalattım.
    ···
   tümünü göster