erkek adam ağlamaz diyeni sikeyim

beyler adresi bulurum da eskidi bu kız büyüdü artık
Diyarbakır'da görev yapan bir öğretmen derste öğrencilerine hayallerini kağıda dökmelerini istiyor. Bir öğrencinin yazdıkları...

Başlık ne kadar basit dimi öyle. Sıradan bir "Hayat" yazısı. Pek çoğumuz sokaklarda gezerken çöp toplayan çocukları görüyoruzdur. Ve yine pek çoğumuz sadece "Hayatta böylesi de var halimize şükür" kelimelerini döküp vicdanlarımızı rahatlatıyoruzdur. Biraz daha gaddar olanlarıysa "Hayat işte" deyip geçiyordur... Bizler böyleyiz çünkü

Oysa ki şu Diyarbakırlı çocuk istemez miydi yaşıtları gibi yalnızca okula gitsin. Okusun. 10 Yaşında bu çocuk 10. Kendimi bakıyorum. Ben 10 yaşındayken bırak çöp toplamayı çöpü bile atmazdım. Annem ara ara markete yollardı onda da mırın kırın yapardım.

Biz,10 yaşında okuldan eve geldiğimizde sokağa çıkıp maç yapardık. Oysaki bu çocuk sokaktan çöp topluyor. Türkiye sosyal bir devletti dimi?

Şu resimdeki Diyarbakırlı kardeşimin yazısını gördükten sonra vicdan olarak kendimi çok kötü hissediyorum. Yaklaşık 10 saat sonra Hukuk sınavına gireceğim. Pek bir şey çalıştığım söylenemez. Bana ailem imkan vermiş. Bense bana verilen bu imkanlara ihanet ediyorum. Ailemin tek beklentisi derslerime çalışıp bir an önce fakülteyi bitirmem. Bense onların bana sağladığı bu imkanlarına ihanet etmiş oluyorum.

Küçük kardeşimizin ise böyle bir fırsatı olsa benim iki kolla sarıldığım derslere o on kolla hatta tüm gücüyle sarılmaz mıydı? işte hayattaki eşitsizlikte bu nokta da başlamıyor mu? (Biz insanlar çok nankörüz)

Kendimi(zi) sorgulamam(ız) gerekiyor. Sen de bende. Herkes.

Not: Fotoğraf sosyal medayaya düşmüş. Sosyal medyanın iletişim üzerindeki etkisini göz önüne alırsak bu notu yazan çocuğa ve okuduğu okula umarım birileri ulaşır.(Belki de öğretmen bir şeyler yapar)En azından okumak isteyen bir çocuk kurtarılır. O ve ailesi..