3 yıllık ilişkimi anlatıyorum beyler

Parka oturduk, açılış konuşması yaptım her zaman erkeklerin yaptığı. işte bi sene geçti kavga gürültü ama yinede mutluyuz gibisinden. Sonra söz vermesini istedim. Kendi cümlelerimle, birdaha beni bırakmayacağına, beni hep seveceğine ve üzmeyeceğine dair söz istedim. O sözü aldığım zaman yüzüğü kutusundan çıkartıp nazik parmağına yavaşça taktım.. O kadar mutlu görünüyordu ki. Onu öyle mutlu gördükçe, ben daha da mutlu oluyordum. O an'a geri dönebilmek için herşeyimi verebilirim şu an..

Aynı şekilde o da benden bir takım sözler istedi. Bende herşeyim üzerine söz verdikten sonra parmağıma yüzüğümü taktı, sarıldık. Ama uzun uzun sarıldık. Bırakmak istemedim, çünkü dünyada sadece ona ait olan kokusunu içime çekiyordum..

Bir kaç dakika daha oturduktan sonra kalktık, yürümeye başladık parkta. Annesi almaya gelmiş, tam karşımızda duruyordu ileride. Allahtan hava karanlıktı, beni görünce arkamı döndüm koştum. Kim oldugumu tanıyamadı. Kız da annesine arkadaşım demiş. Hemen yüzüğü saklamış falan. Onlar arabaya bindi, gittiler.

yüğüze bakıp gülümserken aklıma birşey geldi;

E dıbına kodum evladı bütün parayı verdin, yol paran bile yok. Eve nasıl gideceksin???

Sanki ben değil de başkası bana söylüyormuş gibi...