hayatımda en utandığım anı yazıyorum siz de

biliyosunuz babalar genelde erkek çocuklarına koparayım mı çükünü diye şaka yaparlar. babam da kardeşime yıllardır yapıyor bunu. işte çocuk biraz büyüdü artık babam diyince abiminkini kopar diyor. babamda mecbur abininki büyümüştür artık olmaz falan diyor işte. amcamlara misafirliğe gittik işte tüm sülale orda kadınlarla erkekler ayrı yerlerde oturuyolar. dıbınakoyum ben de erkeklerin orda oturuyorum bi kadınların oraya bakayım ne konuşuyolar dedim. konu da bi çocuk var 5 yaşında amcamın oğlu onun ne zaman sünnet olacağındaymış. işte annem de kardeşimin sünnetinden benimkinden falan şunu yapın şunu yapmayın diye anlatıyor.
annem: baknickimeyi erken sünnet ettirdik aslında
kardeşim: abim sünnet olamaz ki abiminki kocaman
ve bunlar tam içeri adım attığım anda gerçekleşti beyler 2 saniye geciksem geri dönüp giderdim amk. o sırada halamın kızı kahkaha attı işte diğer kadınlar güldü falan ben de neye gülüyosunuz falan diye salağa yattım. anlatmadılar tabi iyiki anlatmadılar ama ben yüzümün öyle kızardığını hatırlamıyorum. hay amk aklıma geldikçe utanırım.
edit: ilkokulda fermuar açık tahtaya çıktım sağolsun arkadaşın biri kalkıp kapattı ondaki utancım bunun yanında hiç...