beyler ben ne yapayım bu dunyada

panpalar gercekten gereksız yasıyorum sıkılıyorum olmek ıcın yalvarıyorum olduren yok butun sevdıklerımden uzaktayım tek cocugum daha 12 yaslarında en sevdıgım yerden tee allahın sıktır ettıgı yere tasınmıstık o gunden berı hayata kustum, gıttıgım yerlerde hep dıslandım ezilmeye calısıldım ama bu sayede mucadele etmeyı daha kucuk yaslarda ogrendım bugun 19 yasıma gırecegım ve lıse 2 ye yenı gectım habıre kaldım derslerım berbat ve sınava gırecegım eger 4 dersten 4 tanesını veremessem sınıfta kalacagım ve bıdaha okuma hakkım kalmayacak. kuzenıme 5 yasından berı asıgım ama soyleyemiyorum hıc arkadasım yok sadece bitane var oda calısıyor ayda 1 gorusuyoruz e adam bıze zamanmı ayıracak butun sehri tanıyor... babam kucuklugumden berı bana bagırıyor dovuyor psıkolojımı sız dusunun artık. sınavları veremessem bıde ıs bulmam gerekecek annem ve babamın uvey oglu gıbıyım hıc konusmuyorum yemek dısında. burda bıde dusmanım var tam huur cocugu zehir olan hayatımı ıyıce zehir ediyor bana.. sızı yaklasık 1 sene once kesfettım sadece buraya gelınce rahatlıyorum herseyı soyluyorum. panpalar allah askına ben napayım ben olmeyımde kim ölsün