şehirarası yolculukta ki ibretlik anılarım

Şehirler arası yolcuklarda sırf ikramı kaçırmamak için uyumuyorum. Her an tetikteyim, gözüm muavindedir,
bi haşırtı duyduğum anda dikilirim. Cam kenarındaysam umursamıyormuş gibi yapıp camdan yansımasını izlerim.
Koridordaysam ellerimle oynarım, etrafa bakarım ama muavine bakmam, millet “aa şuna bak, aç gözmüdür nedir”
dicekler diye göz temasından kaçarım.. Sıra tam bana geldiğinde kafamı çevirip “noldu abi” bakışı atıp
affalamış gibi yaparım, “aa kekmi var, aslında hiçde yiyesim yoktu ama alayım” diye mıymıntı mıymıntı alırım,
masaya koyarım. Ve en son ben yerim, evet bütün ambalaj sesleri kesilince haşur hoşur açarım,
bütün sessizliği bin ederim, hamm diye yerim. Kıytırık bi kek için, çay için, 3 kuruş için çevirdiğim dalavereye bak ya.