evli bir kadınla ilişim var

içim içime sığmıyordu ama bu sevindiğiniz andaki durum değil. panik, heyecan, korku gibi duyguların baskın olduğu kısmın hareketliliği. gittim bir parkta oturdum.
farkında olmadan dizlerimi sallıyormuşum, yanımdaki yaşlı amca "oğlum bir hastalığın mı var ?" diye sorunca sorunca farkettim.. hastaydım evet zihin kanseri olmuştum..
"hastayım amca, hem çok" dedim. ne gibime cevap veriyosan iyiyim de geç. pişman oldum. "neyin var oğlum, hastalığın ne?" diye sohbet koridorunun
kapılarını açan soruyu sordu. hiç havamda değildim hele bugün hiç. aslında yaşlı insanlarla konuşmayı severim, onları hep çağımızın kalıcı bellekleri
olarak görmüşümdür. ama bugün o gün değildi. cevap vermeden kalkıp eve gittim..
sigara içtikçe sanki içime çektiğim dumanlar zihnimdeki kıvrımlarda dolaşıp en karanlık köşelere gidiyor ve en kötü ihtimalleri dışarı üflüyorum.
pişmandım. o kızla görüştüğüme değil, o kızla görüşmeyi kendime nasıl kabul ettirdiğime..
o gece zor da olsa uyudum gözlerimi kapattığımda hala teninin rayihasını duyuyordum. aşk diye bir şey varsa o bu duygu olmalı dedim.