dinleyen varsa bende bir hikayemi anlatıyorum

Bana alkolik yaftası yapıştırıyorlar ama yanılıyorlar ben sadece alkolle mutlu saatler kiralıyorum kendıme şu şekilde anlayatım kimi uyuşturucu kullanarak mutluluğu kiralar kimi alkolle kimi farklı yollarla aslında nasıl kiradan kurtulmak istiyen insanlar ev sahibi olmak ister bende bu kiralık mutluluklardan kurtulmak istedim çabalamadım mı sanıyorsunuz sizin hayal ettiğiniz fazla çabaladım farklı işler farklı aşklar farklı hobiler ama baktığımda geçmişe dair iyi ki yapmışım dediğim çok mutlu olmamı sağladı diye bileceğim pek bir şey yok mesela bir kez sevdiğimi bir kez aşık olduğumu ve bir çok kez sevildiğimi düşündüm… mutluluk getirmedi bunlar bana daha doğrusu mutlulukda ev sahibi yapamadı beni tatıl beldelerinde ki sezonluk devre mülkler misali geçici mutlular ama ruhumda (tabi bu kadar hayal kırıklığı ve değişimle kaldıysa ruh denilen şey) çok derin yaralar açtı komik dimi bencede ama aslında trajık bir olay ne yapalım bir kez alışmışız kader demeye vardır bir hayır diyip susuyoruz alışmışız bunuda hiç anlamam neden vardır bir hayır demeye alıştırmışlar ki bizi bence tam tersine neden niçin sorularıyla sorgulamalı hayatta ki başarısızları hatta hayattı bu ateistlik değil bence tam tersine yaşadığımız hayattı var oluşumuzu sorgulayarak var oluş sebebimizi benimsemek…