1. 76.
    0
    uyudum kaldım. bana aylar sonra söyledi son gelen kahve temiz değilmiş. ondan gücüm yetmemiş kafam 5milyonmuş. neyse, sabah uyandım, bu yok evde. telefonla aradım, dedi ki "kaybol oradan. dün gece hiçbir şey olmadı. uyurken de fotoğrafını çektim eğer saçma sapan evden bir şey zütürmeye kalkarsan, dediğimi yapmazsan filan ananlara gönderirim resimleri." zaten ertesi gün işim mi vardı okul mu vardı, geç kalmışım, koştura koştura gittim abi. gerizekalı gibi. ilk kez bir kadınla birlikte olmuşum ve olanlara bak. resmen etkisinden kurtulamadım bir hafta olayların. yankılanıp duruyor kafamda. açıyorum ekşiyi, kadının entry leri aynı modda böyle sevgi kelebeği gibi, denize nickaltı girmiş "süper kankam dün çok eğlendik .s.s" gibisinden. çıldıracağım resmen nasıl der nasıl yapar? insanın başına daha önce gelmediği için "başıma böyle bir şey gelse yıkarım ortalığı" zannediyorsun ama, hiçbir şey yapamıyosun. it gibi oturduğunla kalıyosun. hiçbir tak olmuyor. ve stockholm sendromu başlıyor.

    it gibi aşık oldum ebruya. nickinin sayfasına giriyorum f5'e abanıyorum arıyorum defalarca reddet'e bile basmıyor, hiç umrunda değil. cevap vermiyor, kafamı duvarlara vuruyorum çıldırıyorum. "telefonu aç" yazıyosun başta şimdi mesajda, sonra açmazsan şunu yaparım bunu yaparım, daha sonra "nolur aç yalvarırım aç"a dönüyor tekrar. hiçbir şey yapamazsın ki abi, kimseyi tanımıyosun ki istanbul'da..
    ···
   tümünü göster