abazalııktan yapılan ve hala utanılan anılar

bundan yaklaşık 8-9 sene önce. o zamanlar ben de daha 8. sınıftayım. hani bilirsiniz ergenliğin doruk noktalarındayız o zaman. sınıfında fırlamalarından biriyim. kızlara sulanmalar, hafiften ellemeler, eteklerini kaldırmalar gırla. bi tane de arkadaşım var çok samimiyiz her taku beraber yiyoruz. bir gün yine sınıftayız, öğretmenler zili çalmış ama daha ortada kimse yok. arkadaş da eline şu sıraların altında bulunan tahtayı almış, hani defter, kitap vs koyduğumuz uzun tahtayı at gibi üstüne biniyor. bendeki de binlik ya gittim bunun arkasından o tahtayı arka tarafından aşağı doğru indirdim ki onun ön tarafında gib gibi yukarıya kalksın diye. amk şans bu ya onun önünde bi kız varmış. te o zamanların kezbanlarından o da. sen bu tahta git onun zütüne gir, zütüne girmekle kalma bir de eteğini falan hep kaldır, züt meydana çık. bu bir bağırmaya başlamıştı o zaman koşa koşa gidip müdür yardımcısını çağırmıştı. adam da beni çok sever, sınıfta binim falan ama en çalışkanıyım. bu kız demesin mi hocam realist deli eteğimi kaldırıp beni elledi diye. hocaya yemin ediyorum yapmadım valla böyle böyle oldu diye. sonra kız döndü hocam bunlar hep böyle inanmazsanız sınıfa sorun diye. amk hoca bir iki azarladı ama o anın utançlığıyla hiçbir şey hatırlamıyorum. şimdi o kadar utanmıyorum çünkü o kadar şeyi bilerek yaparken yakalanmadık da bilmeden yaptığımızda yakalandık tek koyan o oldu amk.