dinleyen varsa bende bir hikayemi anlatıyorum

Saat sekiz bucuk falandı dedeme gidim barı dedim yazhaneye gittim kapı açıktı kımse yoktu demek ki dolasmaya cıkmıstı bizde kapı açıldıktan sonra kapanmaz kapıya sandalye konur içerde kimsenin olmadığı bilinsin diye bunu yapan az kişi kalmıştı zaten herkes biliyordu dedemin yazhanesi olduğunu sorun olmazdı. neyse cay söyledim dünün gaztesine bakıyordum dedem girdi ooo dede böyle olmuyor saat kaç dedim güldüm. ulan kopil biz seni ankaraya gönderdik ordudaykenden çok geliyorsun yanıma dedi güldü eee gidim ben o zaman dedim deli deli konuşma dedi oturduk çorbacıya gittik çorba içerken muhappet ettik ben corbacının laptopundan kurduğumuz siteleri acıp gösteriyordum yaptığımız belgeselleri falan belgesellerin sonunda adım yazıyordu aferim diyordu gururlanıyordu belli sonra tanıtım kitapları basıyoruz illere onlardan üç dört ile basılmıstı babam benimde adımı yazdırmıs sonuna onlardan getirmiştim dedeme bir suru bak dede dedim adam oldun ya aferim diyordu. kenan gel kenan bak oğluma kitaplarda adı cıkıyor dıyıp gülüyordu aferim oğlum çalış dıyordu.