yaşadıklarımı anlatıyorum beyler

istemsizce kızdan kaçmaya başlamıştım , hani kız beni yakalayamasın diye evden daha erken çıkar yine kız beni bulamasın diye eve daha geç girer olmuştum. bunu yapmamın sebebi muhtemelen yüzyüze gelirsek çocuğu soracağımdan kaynaklanıyordu. bir kaç farklı cevap oluşturmuştum kızın vereceği kafamda

1. evet var biz sadece takılıyoruz. (artık alışmıştım beyler yurtdışında godoşuz sanki takılıyormuşuz karı böyle)
2. evet var gelecek hepimizi gibecek (aşağıda ki pgibopat bile herif pgibopat diyorsa düşünüyorsunuz)
3. hayır yok öyle şeyler (haydi bebeğim yatağımıza gidelim öyleyse * )
4. ben seni seviyorum ondan nasıl ayrılcam bilmiyorum (al başına belayı , buyrun cenaze namazına)

her ihtimali düşünüyordum bu arada da sakin kafayla düşünebilmek için kızdan bir süre uzak kalmak bana iyi gelecek diyordum. hala da bilmem kızdan neden kaçtığımı köşe bucak. tabii fazla sürmedi bu bir gün eve geç geldim yine oda kapımın önündeydi. bana nerelerdesin kaç günden beri ulaşamıyorum sana dedi. bende bu aralar çok yoğun olduğumu ve senle görüşemediğimiz için üzgünüm falan dedim. o sırada aklıma biz sadece takılıyoruz ne olmuş ki diyip ondan önce yine ben onu gibeyim ve böyle bir yavşak cevap vereyim desemde kendime yakıştıramayarak demedim. içeri davet ettim onu girdi , son zamanlarda ne yaptığımı merak ediyormuş ve yardıma ihtiyacım varsa yardım edebileceğini falan söyledi.