film gibi hayat hikayem

sonraki gün moraller düzelsin diye. antep ve manisalı elemana sinemaya gidelim dedim. adana tayfasınıda alalım yanımıza. zaten onlara da ayıp ediyorduk bu sıralar. hem arayı tekrar ısıtalım hem de antepli kardeşime moral olsun dedim.

yine ordu gibi sinemaya gidildi. bu sefer benim yanıma bursalı kız denk geldi. o zamana kadar onla öylesine sohbetimiz vardı. fazla samimi değildik. ama sinema olayından sonra biraz daha samimi olduk.

benim kafamada aydınlı sarışın girmeye başlamıştı iyiden iyiye. napıyım sarışına zaafım var.

aksam odaya dönduğümüzde. artık konumuz eve çıkma planlarıydı. dönemin sonu geliyordu. ben yurttan gayet memnundum. ortamı sarıyordu beni. tek çocuk olduğum için kalabalık ortamları her zaman daha çok sevmişimdir. işte odadan bi kaç kişi eve çıkma planları yapıyor.

ulan bu adamlar giderse kötu olur diyorum içimden. çünkü iyice alışmıştık birbirimize kardeş gibi olmuştuk. ben zaten istesemden eve çıkamazdım zira 3 kuruş para gönderiyo bizim gavat peder zaten. o parayla ev kirası, elekrık su, dogal gaz, yeme içme, gezme tozma. birde eşya alma derdi var. imkansızdı benim için.