iftara daha var gelin hikayeme zaman geçsin

bu arada, eski şirketimdeki patronuma hastane masraflarını zorlada olsa ödemiştim.

daha sonradan duydum şirketin iflas ettiğini.

üzüldüm.

çocuklar harıl harıl çalışıyordu. ancak ciddiyetsizleşmişlerdi.

para yüzünden değişiyorlardı.

her insan gibi, para değiştiriyordu çocukları.

bir gün, kendimi toparladım ve hazırladım. çalışanları topladım odada.

bir konuşma yapacaktım, hazırlamıştım kendimi.

ama hayat hikayemi anlattım.

anlattım anlattım. anlattıkça o anları bir daha yaşadım ve orda gördüm bir insanın hayatının bilinmesi, diğer insanların hayatını iyi yönde etkiliyor.

anlatmayı bitirdiğimde sessizlik vardı.

herkesin bir hikaye vardır dedim en son. umudumu kaybetmedim. şuan bulunduğum yerde olmak için nasıl çalıştığımı artık biliyorsunuz.

ve bitmişti söyleyeceklerim.

onların konuşmasına fırsat vermeden çıktım odadan. eve döndüm.

duş aldım, biraz uyudum.

kamer aradı. şirkete gelmem gerektiğini söyledi. gittim yatağımdan kalkıp.

gördüğüm manzara beni ağlatmaya yeterdi.

çocuklar, bana bir site ayarlamışlardı. sürprizdi. sitede kırmızı gökkuşakları geçiyordu animasyonlu bir şekilde, ortada kerem yazıyordu kocaman.

altında ise benim için yazdıkları sözler.

en alttada küçük bir resim. nereden bulduklarını, ne ara çektiklerine şaşırdım.

gözlerim doldu. çocuklara sarıldım.

çocuklarıma.

en üstteki yanıp sönen yazdı,

benim bir hikayem var'dı.

o yazıyı hatırlayarak incisözlüğe yazmaya başladım zaten. o çocuklar olmasaydı, buraya yazmazdım.