film gibi hayat hikayem

bundan bir süre sonra. akşam saat 7-8 gibi hava karamıştı. telefonum çaldı. karşıda ağlamaklı bir ses. kobavisaro çok kötüyüm nolur gel, konuşmamız lazım. lan arayan bizim esmer bombaydı.

aklıma 50 bin tane olasılık geldi hemen. amk noldu lan bu kıza, başına bi işmi geldi, kazamı yaptı, kapkaç mı oldu, birileri tecavuzmu etti filan hersey geldı aklıma.

nerdesin hemen söyle dedim. üninin aşagı kapısındayım. kampuse geliyorum. orda buluşalım dedi. bende tamam dedim. xxxxx in olduğu yerde bankların orda olcam hemen çıkıyorum dedim. zaten yurtla orası züt züteydi. arada 300 metre var yok. hemen ustumu giydim, saçımı başımı duzeltttım. odadakıler noldu lan kotu bı habermı geldı ne bu hal dıe sordular.

ya bizim esmer aradı. başına bşiler gelmiş heralde beni çagırdı acele çıkmam lazım beyler dedim. tamam lan bızede haber ver dedi. antepli panpam. sonucta oda sınıf arkadasımızdı. kızı iyi tanıyordu.

neyse koşa koşa buluşma yerine gittim. beklemeye başladım bunu. baktım karınlıktan bi siluet yaklasıyor. hıçkırık, burun çekme sesleri gelio. hemen koştum yanına tutum kollarından yuzune, ustune, basına bakıyorum. basına ne geldıgını anlamaya çalısıyorum. hasar tespit yapıyorum beyler.

baktım üstü başı toz toprak yok. demekki bi saldırıya filan uğramamış. ne oldu ki lan acaba diyorum. bu bana sarıldı filan. omzumda ağlıo durduramıo kendını. noldu yaw dedim söylesene. bak benı de korkutuon. bırı bısımı yapı. noldu fılan dıyorum. ağzından laf almaya çalısıyorum.

sona bankın birine oturduk. bu salya sumuk tabi. kendıne gelmeye çalısıo. ulan dıyorum bi peçete, su fılan getirseydim ya a beyinsiz. ulan acıl gel dıyınce telasla cıktım tabi bende, hiç bişey yok yanımda. neyse sakınlessin diye sessizce oturdum yanında.