bu başlıkta çok büyük bir efsane

ama birazcık daha sabretmeyi denedim neye nasıl sabredeceğimi bilmesemde sabretmeliydim ustalardan yediğim dayaklar sinirlerimi bozmuştu artık iyice bu yüzden bir gün ustamla kavga ettim ustamı dövmüştüm hatta. ve beni işten kovdular o gece utancımdan eve gidemedim. kardeşlerimin yüzüne bakamazdım ama 1.5 sene çalışmıştım ve babam yavaş yavaş iyileşiyordu. bu yüzden artık çalışmama gerek yoktu biriktirdiğim yaklaşık bir 50.000 lira vardı ticari zekam iyidir. kazandığım paranın küçük bir kısmıyla alış satış yaptım bir aralar bir galeri ile anlaşmalı çalışıyordum. baya para getirdi salak gibi bütün paramı babama verip iş kurmasını söyledim. babamda hemen atlayıp iş kurdu. benimle çok iyi geçiniyorlardı babam bana büyütmem için paralar veriyordu bende üstünden bir kısmını alıp babama geri veriyordum.

bu böyle devam ediyordu ve babam bir gün battığını söyledi benden para istedi gerçekten param yoktu ama inanmadılar. bağırdılar çağırdılar ne dediysem inanmayıp benimle bir daha konuşmadılar sonra geri toparladı ama benimle hiç konuşmadılar 1 kuruşum dahi yoktu. oysa o istemeden 50.000 bin lirayı avuçlarına saymıştım işte ailem benden sanırım sadece bu yüzden nefret ediyordu aklıma başka bir seçenek daha gelmiyor. ve bu bir intihar sebebi değil di tabiki.