asker olmak istemiyorum

@1 panpa bir yere kadar haklısın. yanlışın insanların cidden şiddetsiz yaşayabileceğine inanman. insanın, dünyanın düzeninde şiddet, rekabet var be panpa. bir canlı türünün diğeriyle beslenmesl gibi, dişi aslan için iki erkek aslanın kavga etmesi gibi. ama panpa sana katıldığım nokta insanlarda şiddetin yönü. şiddet olacaksa baskıya karşı olmalı derim ben, özgürlüğümüz için olmalı. kıçı kırık liderler, renkli bez parçaları, ya da zütü taklu milliyet kavramı yüzünden savaşmamalıyız. savaşmamız gereken bizi türk, kürt, zenci diye sınıflara ayıran sistemdir. sırf bizden farklı diye savaştığımız kürt kardeşimizle değil bu sistemi koruyan asker ve politikacılarla savaşmalıyız. türkiye diye hayali bir tak için ölmek bana da ağır geliyor. cansız bedenime o taktan bezin sanki çok matah bi şeymiş gibi sarılacak olması, arkamdan insanların vatan diye cansız, değersiz bir şeyi benim canıma tercih ettiklerini söylemeleri fikrini taşıyamıyorum. elimi kolumu sallayarak sınırlardan çıkamamak zoruma gidiyor. burası bizim diye dünya toprağına duvarlar döşeyenleri ve bu duvarlara kendilerinden daha çok inananları aklım almıyor.

özet: dıbına kodumun dünyasının düzenini gibeyim.