1. 1.
    -2
    sayemde mahalleli de hastalığım hakkında baya bilgi edinmişti. hepsi profesör gibiydi yorumluyolardı. ama kimse de bulaşma riski yok denecek kadar az böyle kabul edelim demiyodu. çıktım beyler. o halimle dışarı çıktım. gördüm gözlerimle beni görüp ağlayan çocukları, tiksinerek bakan genç kızları, acıyan gözlerle bakan kadınları, adamları,esnafı, dilencisi,amiri, memuru... hepsini gördüm. iğneleyici bakışlarını sineye çekip yürüdüm. ilk aşamayı halletmiştim. kendimi kabule ttirme telaşına düşmüştüm. çok yersizdi biliyorum. kendimi kabul ettirmeye çalışıyordum. ama bana bakan yaşıtım kızların bakışları, o tiksinti dolu yüz ifadeleri hafızamın baş köşesinde hala tazedir.
    ···
   tümünü göster