1. 1.
    +2 -2
    günde bi kaç kez hava almak hesabına çıktığım balkon dışında bi faaliyetim yoktu. yaşıtlarımdan da küçük kalmıştım. sürekli hastalanıyordum vücudumdaki hastalık yetmezmiş gibi. doktorlar sağolsun ama benden tek kaçmayanlar onlardı. sünnet oldum bana kimse altın falan takmadı beyler, bi evliya türbesine zütürmediler, lunaparka da gitmedim. zaten onun acısı da bedenimdeki yaraların acısından daha fazla değildi. büyümeye başladıkça artık dışarıya çıkma hevesiyle doluyordum. içimi kaplayan derin bi korku oluyodu. naparım çıksam? ne derler? deneyecektim dışarı çıkıp kendimi kabul ettirmem gerekiyodu.
    ···
   tümünü göster