iftara daha var gelin hikayeme zaman geçsin

nasıl öğrendiğimi kısaca anlatıyim.

hastanede 2. günümdü.

doktor elinde belgelerle geldi.

gülümsedi.

konuştuk. gücümün yettiği kadar konuştuk.

yanımda kimse yoktu. yine yalnızdım.

yalnızlık ve kanser.

test sonuçlarını gösterdi.

kan değerim yüksekti.

bütün kistlerin yarıçapı 4 cm'ye kadar çıkmıştı.

tümöre çevirmişti.

anlamıştım. omzum dokundu.

söylemek zorundaydı. gözümden bir damla yaş süzüldü. sadce bir damla. kafamı salladım.

olacağı buydu.

bütün hayallerim bitmişti.

bütün her şey bitmişti.

hayallerin bitmesi, hayatının bitmesi.

pes ettim.

umudumu kaybettim.

doktor gitti.

yine yapayalnzıdım odamda.

televiyon açmışlardı bide küçük bir şey.

düşündüm de düşündüm. ağlayamıyordum burda.

üstüme başıma baktım çevreme baktım.

bir insanın hayatı bu kadar taktan olabilirdi.

ertesi gün ayaklandım.

doktorun yanındaydım, iyiydim. iyi hissediyordum. ne yaptılarsa artık. iyiydim.

iğne tedavisine başlayalım dedi. kabul ettim.

yanıt vermezsem kemoterapiye başlayacaktık.

kemoterapi..