dinleyen varsa bende bir hikayemi anlatıyorum

ulan ne tak yemiştim ben derken bi kaç gün öyle geçti zeynep arıyordu açmıyordum dedem armıyordu hiç nese kuzenımın ps3 cafesinde çalışmaya takılmaya başlamıştım zeynep oraya geldi konuşmıcam dedim cık dışarı bağırdım falan millet baktı ağlamaya başladı çık yukarı ya senle tanıştığım güne lanet olsun dedim ama resmen defret ediyordum artık. çıktı dınle lütfen dedi. baktım buna dinlemicem zeynep dedim elini yüzünü yıka sıktır git dedim bu sakınleştı aşağı ındı ben kasadaydım gidiyorum ama gelicem bu kadar kolay değil dedi. gelme hayatımı yeterınce sıktın dedim. bu baktı ama anlamadım yetmez demekmiş meğer gitti. sürekli arayıp geliyordu biz akşamları kapıda oturuyorduk arada oda geliyordu bunla dalga geçiyordum falan. nese cafede arkadaşlarla oturuyorduk kız arkadaşlarla zeynepin tanıdığı nese bunlar zeynepin yalanlarını anlatıyorlardı bana ama inanamıyordum hep sınır benı boğuyordu artık ruh hastası olduğuna karar vermıştım.