iftara daha var gelin hikayeme zaman geçsin

bir yerde bayılıp kalmaktan, ölmekten korkuyordum.

üçüncü günümde bir cafede bulaşıkçı olarak işe başladım. haftada 200 tl. gayet iyiydi şuanlık.

haftayı çıkartabilmek bile şüpheliydi benim için.

yaşamak zordu. özellikle hastayken.

ilk günüm kolaydı. fazla yorulmamıştım. ortamdaki arkadaşlar iyiydi.

kimse derdimi bilmiyordu. gizli gizli kusuyordum tuvalette kötü olduğumda. bulaşıklara alıştım. pisliğe alıştım. çıkıp kumsalda kalıyordum. duş almak için sahildeki yıkanma yerlerini kullanıyordum sabunsuz.

yorgundum. yatağa ahsret değildim ama olsa da olurdu. günler böyle geçti. tam bütün param bitmişken, 200tl mi aldım. rahatladım. bir pansiyonda mı kalsaydım? berbat bi pansiyonda haftalık 100 tlye yakın para istediler. giberler dedim. 1 hafta daha sıkabilirdim dişimi.

ve bir gece.. bir gece bayıldım. ağrıdan.

annemi gördüm. bildiğin beni çağırıyordu.

öl diyordu bana. kurtul oğlum diyordu. tek ayakta kalma çabamı takdir ediyordu ama acımıştı bana.

bana kırgındı.

ona kızgın olduğum için bana kırgındı.

üzmüştüm onu, kemiklerini sızlatmıştım. mezarına bile gitmemiştim.

ayıldım. az kalsın kendi kusmuğumda boğulacaktım.

hemen kalkıp denizde yıkadım ağzımı burnumu. ağrıdan yürüyemiyordum. kolum ağrıyordu yine.

param vardı az çok. eczaneden ağrı kesici aldım. onu içtim aç karnına. kusmamam lazımdı. kusmadım. 2 saate yakın bir şekilde kıvrandım kumsalda. sonunda ağrım geçti. nefesim düzgünleşti. iyiydim.