iftara daha var gelin hikayeme zaman geçsin

kalktım masadan. moralim bozulmuştu ulan. ne yapıyordum ben amk?

ben nasıl bir insan oldum?

kalktım. gözlerim doldu. nefesim daraldı.

durdum. ışıksız bir yerde. kayalıklara oturdum. sigaramı ararken bir ses duydum.

+merhaba!

kafamı çevirdim. o kız dı. peşimden gelmişti. şaşırdım. gülümsedim.

-merhaba.
+oturabilir miyim müsaitsen?
-sence bir işim mi var?
+hihi

gülüşü eceninkini andırıyordu. kızın yüüne bakınca eceye bakıyor gibi oluyordum.

yanıma oturdu. öksürdüm. kan yoktu. sigaramı kökledim. bu sefer değil. bu sefer olmazdı. ama nasıl öksürüyorsam kız anlamıştı.

+çok kötü görünüyorsun. hasta mısın?

güldüm.

-kafadansa evet.

kikirdedi. yapmacıktı. hoşuma gitmedi.

telefonum çaldı. hemen açtım. arayan berkti. eve çağırıyordu beni. kalacak yer. mis gibi. tamam dedim kapattım.

duruma göre, belki gitmezdim. kıza baktım. o da bana baktı omuzlarını suratına çekti. sevimli görünme çabaları.

en ufak duygusal bir şey hissetmiyordum. hissedemezdim.

insanları
sevmiyordum!