iftara daha var gelin hikayeme zaman geçsin

uyumuş gibiydim. sakindim. iyiydim sorun yoktu. sahildeydim. abinin teki kolonya koklatıyordu. uyandım dur dıbına koyim dedim. küfür ettim evet. elin addıbına sövdüm.

lan ne ayaksın sen dedi üstüme yürüdü. ayırdılar. kolonyayı yere fırlattı herif.

gitti.

kafamdaki kalabalık dağıldı. yine tektim. sadece uzaktan izlemeye başladılar beni. polis molis gelmemişti anlaşılan. ahmet yoktu ortalıkta.

bu huur cocuklugunuda hazmettim. eve gittim.

soğuk bir duş aldım. idrak etmem zorlaşıyordu. artık hayatımda o kadar şey olmuştu ki. idrak kabiliyetim zayıflamıştı.

insandım lan bende. insandım.

allah beni bir piyon olarak görüyordu.

çıktım. paramı saydım. az ama yeticek derecede param vardı. gitmeliydim. istanbuldan kaçmalıydım. ne tak yicemi bilmiyodum.

ama yaşamam için bu şarttı yoksa yine intiharı düşünmeye başlamıştım.

o gece hep annemle eceyi gördüm rüyamda. ecenin öldüğünü bile gördüm.