iftara daha var gelin hikayeme zaman geçsin

gözümü açtığımda filmdekiler gibi hastanede değildim.
arabadaydım.
kolum acayip derecede yanıyordu.

ölmemiştim. hiçbir şeyi başaramadığım gibi. bunu da başaramamıştım.
başımda 2 kadın bir erkek saydım hemen. hiçbirini tanımıyordum. kolumu sarmışlardı.

ambulanstaydım.
hiçbir şey anlamamıştım.
ağzımı açmaya çalıştım, açamadım.

kusmuk kokuyordum. iğrençti.
kan kokuyordum.
bn ne kokuyordum allah aşkına?

sürekli kafamda dönen insanlar. sesler kulağıma gelmiyor. korktum. sağır mı oldum?

gözlerim ağırlaştı yine. kadınla göz göze geldik. bana gülümsedi. dudaklarını okudum. "iyi olacaksın" dedi. hayatımın sonuna kadar o anı unutmayacaktım.

gözüm kapandı.
açtım.
bu sefer hastanedeydim.

kurtulmuştum.
başımda bekleyen kimse yoktu.
altım çıplaktı. aptalca bir kıyafet giydirmişlerdi.
iç çamaşır yoktu üzerimde.
bir sürü şey takılıydı.
koluma baktım, göremedim hiçbir şey sarmışlardı.
acı hissettim.
acıma hissettim.

her yerim ağrıyordu.
dudaklarımı açamadım.
kuruluktan yapışmışlardı.
leş gibiydim.
leş.