iftara daha var gelin hikayeme zaman geçsin

en sonunda susmasını istedim. sadece ağlıyorduk. bir teyze gördü. bir şeyler dedi. biz ağladık o konuştu ve gitti.

bir dayı geldi omzuma dokundu. gitti.

halk bile acımıştı.

güneş bile acımıştı bize.

ama tanrı, acımamıştı.

durdum.

-hadi, gitmemiz lazım
+beni istemiyosun

kalktım. bu sefer kararlıydım. durdum. ayaklarım açılmıştı. kafam yerindeydi. gözlerim acıyordu yanıyordu. yutkunamıyordum. boğzımda sanki bir şey vardı. yemek yiyebileceğimi sanmıyordum günlerce.

o da kalktı. yürümeye başladım. koluma girdi. itiraz etmedim. yoksa yürüyemeyeceğimden korkuyordum.

yürüdük. herkes bize bakıyordu. kimbilir nasıl görünüyordum.

allah kahretsin beni.

ama gram kendimi suçlamadım.

annemin olmayışı yine geldi aklıma. adım atamadım. düşecektim. tuttu beni. kadınım benim.

yürüdük.

eve daha vardı.

+taksiye mi binelim

cevapsız bıraktım. sahile varmıştık sonunda. kumsala indim. denize sıfır yere geldim.

denize kafamı soktum.

o ise sadece beni izledi.

buz gibiydi su. atlayacaktım denize. yüzme bilmiyordum. boğulmak, gebermek istiyordum.

ve ilk defa intiharı düşündüm o an. ama burada olmazdı