iftara daha var gelin hikayeme zaman geçsin

tek tek iletilmeyi bekliyorum 21 mesajın. ulan ne yazmışım be. 35 dakikamı felan almıştır belkide daha uzun. saymadım. sayıcak kadar zeki olsam böyle bir mesaj atmazdım zaten.

heyecandan kalbim nasıl kan pompalıyor bedenime. dışarı çıkıcak sanki. tak var. ben bile istemezdim lan dışarı çıkmayı. sen napıcan çıkıp?

salağım ben.
sonunda iletildi. hemde hepsi.

bir mesaj daha atacaktım az kalsın, "neredeydin sen gerizekalı?!" frenledim. bu gibi durumlarda kendinize hakim olmalısınız. yoksa işler dahada kötüye gidebilir. sabretmelisiniz. beş dakika bekleme kararı aldım. tuvalete gittim.

döndüğümde hala mesaj yoktu.
giberler dedim, öfkeme yenik düştüm ve doğru olanı yaptım; aradım. açmadı. işte bu ilişkimizde alışık olmadığım bir durumda ve yakışıkalmamıştı.

arka arkaya 10 defa çalışdırdım. yok arkadaş yok. kapalıydı. mesajımı okuyup mu kapattı ulan? ne ara okudu o kadar mesajı? sinirim tepeme çıktı. az kalsın evden çıkıyodum, üstümü değiştirken annem geldi kapıya. konuştuk. öfkem geçti.

bir sigara yaktım ay ışığına doğru. telefonu attım bir köşeye. arkadaşım bile yok ki. hepsi çıkar arkadaşlığı olmuş. bile bile takılıyorum işte. gerçek dost nerde? yok.

dumanı üflüyorum pencereden dışarıya.. sonsuzluğa.