bu başlıkta çok büyük bir efsane

ama sokakların bile bir havası vardı yani bir karizma sahibiydiler bende o yoktu. samimi olduğumu sandığım arkadaşlarım ise benden ayrı buluşurlardı eğlenirlerdi isteseler tek gecede onlarla 10.000 lirayı yerdim isteseler yanlarından hiç gitmezdim isteseler hepsini hem para hem de manevi dostluğa boğardım ama istemiyorlardı ki. bana hiç şans vermiyorlardı nerdeyse. arkadaşlar ailenin ailede arkadaşların yerini tutamazdı ama bende ikisi de yoktu. sadece biyolojik bir aileye sahiptim ben. bu da o kadar kötü değildi düşününce. bir defasında bayramda mı ne babamın elini öpmeye çabalamıştım elini vermedi bende gidip cami imdıbının elini öperek benden yaşlı bir erkeğin elini öpmüş oldum. bası olmayanlara sözüm yokta bayramda babanızın elini öpememek adama nasıl koyuyor biliyor musunuz? bana koymadı aslında biliyordum böyle olacağını ama her sabah belki bu gün olmaz umuduyla uyanırdım ben sofrada bir şey dediğimde kimsenin cevap vermemesi ve babamın bana sonuna kadar para vermesi hoş değildi mevla ne olursa olsun başından gideyim diye iki katını vermeye hazırdı. hatta bir keresinde şakasına baba bir yüz bin lira verde 20 sene boyunca ortalıktan kayboluyum demiştim bankadan kredi çekeyim istersen ben öderim dediğinde değerimi anlamıştım.