kendi dünyanı yaz basit bir ütopya hayali

bütün dünyada dengeli bir gelir dağılımı var, devlet diye bir şey yok. herkes aynı derecede kazandığından herkesin imkanları ortak olduğundan problem çıkmıyor. ilerde sorun çıkarabilecek insanları belirleyen bir makine var, bu insanlar ya bebekken öldürülüyor ya da robotlaştırmak suretiyle onlara kant'ın ödev ahlakı yükleniyor. böylelikle tüm insanların uymak zorunda olduğu bir tek kural ortaya çıkıyor; etik bir şekilde davranmak. bunu da demin belirttiğim gibi kant'a dayandırıyoruz. ancak bu insanları biraz da olsa kısıtlamıyor çünkü kendisine yapılmasını istemediği şeye karar veren kendi özgür iradesi olduğundan hayatını kendi kurallarıyla yaşamaya devam ediyor. herkesin yetenekleri 15 yaşında belirleniyor, bu yaşa kadar serbestler. 15 yaşında yeteneklerine göre 5 yıllık bir eğitim alıyorlar ve kendi alanları hariç sadece kendini geliştirme alanlarında yetiştiriliyorlar. yani alanlarının dışındaki gereksiz şeylerle vakıt kaybetmiyorlar. 20 yaşına geldiklerinde 1 yıl deneyimli insanların kontrolünde bilgisayar simülasyonları ile mesleki hayatlarına hazırlanıyorlar. simüslasyonlar tamamlandığında 14 yıllık bir çalışma süreci başlıyor. her yıl 6 ay çalışıp 6 ay tatil yapıyorlar. 35 yaşına geldiklerinde dünyanın en güzel şehirlerinde ikişer yıl kalmak kaydı ile emekliye ayrılıyorlar. insanlara dayatılan herhangi bir tanrı kavramı yok. birbirlerinin varlığı için hayatta kaldıklarının ve yaşamın tadını çıkarmanın farkındalar, bu yüzden ölümden sonrası için kaygı duymadan hayatlarını yaşıyorlar. devlet, iktidar, siyasi güç olmadığı için politik kaygılar yok. tek bir düşünce var özgürlük ve eşitlik; yani bu onlar için insan olabilmenin ölçütü. herkes istediği şeye sahip. ihtiyaçların hepsinin bedeli aynı (misal telefonların fiyatları eşit) insanlar istediklerini alıyorlar. böylelikle alt üst dengesine zemin hazırlayabilecek bütün ihtimaller ortadan kaldırılıyor. evler standart, sosyal faaliyet imkanları eşit dağılmış tabii nüfus da. insanlar mutlular, problem yok. toplum baskısı, belirli normlar yok. herkes istediği gibi davranmakta özgür, ödev ahlakına uyduğu sürece tabii.

bayağı bir ütopik oldu ama fena olmazdı hani.