aslında herşey güzel başlamıştı

aslında o dudaklarını öpmeyi geçmişe baktığımda,
can vermekten daha cok istiyordum.
eğer verilicekse bu can,
akıcaksa kanım yakın zaman da,
önce dudaklarıyla dudaklarım çarpışmalıydı
titanic ve buz dağı gibi.
öyle öpmeliydim ki,
öyle öpmeliydi ki,
ayrılmak nasip olmamalıydı.
kaderimiz, kısmetimiz, bağımız, toprağımız, ülkemiz
birbirimiz oldugunu anlamalıydık.
öyle olmasa bile, tanrıyı merhamete getirip öyle ypamalıydık.
biz aynı ağacın dibine düşmüş yeşil ve kırmızı elmaydık
yarım yamalak olsak da,
olmuştuk artık.
hangi ağaçdan cıktığımız, hangi ellere değdiğimiz
hangi sarsıntıda düştüğümüz hiç umrumda değildi
ve onunda öyle.
düşmüştük.
bulmuştuk birbirimizi er ya da geç.
kavuşmuştuk,
sarılmıştık,
yarım da olsak tamamlamaya çalışıyorduk birbirimizi.
aşk buydu birazda,
zordu aşk,
imkansızı başarmaya çalışmaktı,
hayalden öteye gitmekdi, başarmaktı aşk.
başarmıştık.
daha önce kimleri öptüğünü hiç düşünmeden öptüm dudaklarını.
o da öptü beni.
ardından hemen geri çekildik.