1999 depreminde nerdeydiniz lan beyler

adapazarı. saat 03.02.daha çocuktum o dakikaya kadar.45 saniye sonra büyüdük hepimiz. deprem,ölüm vs. bilmezken uyandım.biz o gece deprem oluyor diye değil kıyamet kopuyor diye uyandık. bizimkiler kalkmıştı. tuttular koşmaya başladık. portmanto vardı kapımızın önünde kapıya doğru devrilmişti açılmadı kapı. babam can havliyle ittirdi zor çıktık.alt kattakilerle karşılaştık merdivenlerde beraber kaçmaya başladık. apartmanın kapısı elektrikle açılıyodu sadece kapı kolu yoktu.can havliyle bodrum kapısına yöneldik. bodrumun koridorunda bigibletlerimizi ezerek, düşenin kolundan tutarak koşturduk. çok şükür dışarı atabildik kendimizi. gecenin karanlığı ölümün ağırlığı.o yaşta anlamadım ama şimdi öyle acıtıyor ki insanın içini. yaşamayan bilmez beyler umarım hiçbiriniz bunun milyarda birini yaşamazsınız. hala 2 şey aklımdan çıkmaz biri yıldızların parlaklığı diğeri yerle bir olmuş binadan oğlunu ağlayarak geri isteyen komşu teyze. adalet diye bir şey yok bu dünyada, varsa onun anasını gibeyim