aslında herşey güzel başlamıştı

uzak fakat çok uzak diyarlardan bir şarkı ile
inledi kulaklarım. ağlama diyordu,
ağlıyordum.
liza. beni neden terk ettin, ihtiyacım var sana..
sen istediğin sürece terk etmem seni demişti.
şimdi istiyorum seni. gel
günler geçtikçe hergün kapımın çalınmasını istedim
lizanın gelmesini,
sarılmasını,
saçlarıyla sarmasını istedim beni.
yapmadı.
gelmedi. gelemedi.
onun içinde ağladım.
sevcana mesaj atmak istiyordum, atamıyordum.
onun içinde ağladım.
denizi göremiyor, mavi gözlerini izliyemiyordum
onun içinde ağladım
artık kışlar anlamsız geçiyor, bir kıza-seline- sarılınca huzur bulamıyorudm
onun içinde ağladım.
derya bizim okuldan ayrılıp başka bir okula kaydını aldırmıştı
artık kimsem yoktu.
okul anlamsız geliyordu ve ben artık gitmemeye başladım.
deryasız, denizsiz, selinsiz bir okul...
kimseyi aramadan, mozaşist duygularımı ayaklandırmadan
bir okul okumayı hiç mi hiç istemiyordum.
günler günleri kovaladı.
ve annem bir gün telefonla konuşarak içeri girdi.
ben odama yönelirken omzumdan geri döndürdü beni
- sana bi haberim var dedi