aslında herşey güzel başlamıştı

irkildi.
- dengesiz piskopat mısın lan sen dedi
- vurmucaksan uza dedim.
vuramadan gitti.
ne yalan söyliyim o kadar çocugun arasında onu öyle
gibip atarak nasıl üzüldüm amk.
keşke bir kavga çıksaydı
8 saat kafamı giben derslerde yatarak geçirdim
ve otobüs durağına indim.
otobüs durağında denizsiz ilk günümdü.
uzvumun tanrı tarafından yumruklandığını hissettim.
ve sonra düşündüm
- acaba hangi üni. yi kazanmıştı
hangi otobüse kimle biniyor,
hangi şarkılarda ağlıyor,
hangi heriflerle yiyişiyor
hangi gencin hayatını yiyor,
kimleri karanlığa sürüyordu
bana yaptıgı gibi...
buz gibi olmuş demirlere koydum kafamı ve ağladım
o anda bir curcuna koptu ve koşarak gelen bir öğrenciyi gördüm
göz yaşlarımı "ne oluyor lan?" etkisiyle silerek gelen cocugun
sabahki oldugunu fark ettim. yanıma geldi
- terapim var vurmucaksan hiç konuşma dedim
o anda yüzümde vurdugu yumruğun etkisiyle bir acı yayıldı
kafamı demirlere çarptım ve bir kaç darbeye daha maruz kaldım.
o an onun cesedini çıkartabilir miyim diye düşündükden sonra
- onun cesedini kaldırıma resim olarak işlerim diye kendi egomu şişirdim ve
birden kaval kemiğine ayağımın burun tarafıyla darbe çıkardım
sarsıldı. eğilince dirseğimin dış tarafıyla yüzüne bir darbe daha çıkardım
eğildiğini görünce ardından midesine diz atmaya başladım ve
kaldırıp çenesine bir yumruk attım. sağ tarafına.
çenesinin sağ tarafına vurunca kafasını sola doğru kaldırdı ve
sol yanağına da yumruğumun alt tarafıyla bir darbe daha attım.
ardından zütüne bir tekme atıp arkadaşlarına yolladım.
- başka dövüceğim varmı otobüsüm gelcek dedim
millet birden oha herif piskopat vs. diye saçmalarken
burnumun kanadığını fark edip
- selpak varmı diye hafifce kükredim.
tekrar cevap gelmedi.
o sırada kalabalığın içinde
burnumun kanamasını yaşlı gözlerle izliyen deryayı gördüm.
gözlerinde kendimi gördüm, içim yandı.
birşey diyemedim. demedim.
-dağılın lan dedim
o cocuk sen görüceksin tehtidlerinden sonra kalabalık kalmadı
derya da dahil herkes gitti. ve ben yine anılarımla baş başa kaldım..