aslında herşey güzel başlamıştı

günler günleri kovaladı. o kadar hızın, uykunun acının içinde
bir şekilde okul gelmiş ve kodesime geri dönmüş gibiydim.
son sınıf bir lise öğrencisi.
artık selin ile denizi aramıcaktım çünkü onlar mezun olmuşlardı
bu benim içimde bir katilin soluk borumu cigerlerimden ayırması gibi
bir hisse uğratsada, zar zor katilin elinden soluk borumu alıp yerine
taktım. ya cok uyudugumda ya da uyumadığımdan gözlerimin altı mor
yüzümde hala kavgadan kalmış ve yüzüme kazınmış sanat eseri olan
yaralar var idi. bastığım her koridor yolunda
daha lise 1 bebelerinin bile
-oha bu tugay değil mi? atılmamış mı
- yok olum tedavi görüyormuş. muhabbetlerini duyup
geri dönüp hiç birşey söylüyemiyordum
hocalar durup durup
- birşeye ihtiyacın olursa söyle
- istersen cıkabilirsin vs. ilgilerini gösterip
yanımda olduklarını belli etmeye çalışıyorlardı fakat
yanımda olmalarını istemiyordum.
olması gerekenler yanımda değildi çünkü...
tanrının tokatları ve yumruklarından sonra
soluğumu kesicek diz darbesi deryayı bir başkalarıyla
gülerken geldi. fakat solugumu cabuk toparlayıp
1-2 saniyelik duruşumu bozarak gözlerimden oradan ayırdım ve
yoluma devam ettim. artık bütün acilar aşinaydı
artık acılara katlanabiliyordum
hatta hayatımı yoluna koymak için kılımı kıpırdatmıyordum
lise 1 oldugunu sandığım hormon yemiş yemiş
büyümüş sakallı neredeyse boylarımda bir çocuk
gelip bana ahkam keserek suskunlugumu bozdu
- sen uyuşturucu tedavisi mi görüyosun lan?
sesinde kızgınlık öfke ve kibir vardı
nedense takip edilen kötü nam olsa da bir popülerliğim oldugu için
bastığım adımı takip eden bir çok öğrenci vardı
yaşadıklarımı bilmeksizin hayatımı sorgulayan bebeler.
onlarda bu sözle irkildiler.
- evet. Dedim