aslında herşey güzel başlamıştı

bir şekilde sora sora yolu buldum. gittim selcukla
bir kaç bira daha aldık. o kadar dayakdan
kavgadan ve görültüden sonra ister istemez ayılmıştık
birer bira daha çarpıştırıp eve döndük
ertesi gün uyandığımda yüzüm yara içindeydi fakat bunu
sarıcak bir babam yoktu. izmirde belki de karısını
delicesine gibiyordu. annem çalışıyor ve
yaralarımı geçirmek için bana kremler bezler vs. alıyordu
sarıyordu beni elbet. ama bir baba kucağı değildi be birader.
anneler her zaman daha kutsaldır tabii ki,
amma ve lakin babanın o hissi başkadır.
babam gitmişti, selin gitmişti, deniz gitmişti,
liza gitmişti, dost bildiğim 15-16 yıllık biraderim serdar gitmişti,
sevcan.. dilim varmıyor, elim yazamıyor lakin; g.i.t.m.i.ş.t.i...
elime aldıgım sigara paketine bakarak,
"baksana birader.. şimdi senle ben varım.. senle ben kalcam.. aslında sende huursun he
parası olana gidiyosun.. param oldugumca yanımdasın. ama yanımdasın birader.
en azından seni benim derdimi taşıyan insanlarla aynı anda üfliyebiliyorum" dedim.
benim derdimi taşıyabilen insan varmıydı lan harbiden?
onlardaki omuzlarda yıkılmak üzeremiydi?
dizleri titriyormuydu?
ağlıyorlar mıydı?
acılarını hafifletmek için derilerine zarar veriyolarmıydı?
içiyorlar mıydı?
bir sigara yaktım,
sonra bir tane daha,
bitmek bilmeyen bir ateş vardı sigarada,
bir huurya ait ateş,
ağzımda, dilimin hemen ucunda, ciğerlerimin içinde sönüyordu ateş
ve öyle yakıyordu ki ciğerlerimi
duman saçıyordum.
"aşkım, aşım, asrım... sen ona helalsın bana haram" dedim sevcanın
kulağına gitmiyceğini bilsem de, gidiceğini umut ederek.
ve ardından telefonu göbeğime koyup o tatlı titreşimi vücudumda hissetmek istedim,
olmadı. gelmedi o mesaj, gelemedi.