aslında herşey güzel başlamıştı

ve çekmedim. derim soyuldu.
çekmedim. etim yandı,
çekmedim. etim yarıldı,
çekmedim. ve elimde sigaramı söndürdüm.
elime baktığımda çok da büyük olmayan fakat
sanki boğazıma 4 koluyla birlikte sarılan
bir katil acısı veren bir yara var idi.
bu hepsinden daha çok acıtmıştı.
sevcan herkesden daha cok acıtmıştı.
fakat hiç bağırmadım
dişlerimi birbirine geçirip yanaklarımı
öylesine kastım ki,
elmacık kemiğim gözlerime kadar çıktı.
bir ara sadece sigara içmekten sararıp solmuş
organlarımı görmeye hayal ettim.
ve sonra elimdeki sigarayı kendime benzettim.
bende yakıcıydım. bir çok kişiyi terk etmiş
içindeki acı yüzünden,
bir çok kişiye acı cektirmiş
boş,
lanet,
yoksul bir heriftim.
kadınlar benden ne istiyorlardı.
tanrı, benden ne istiyordu?
siyah is kalmıştı ondan da geriye..
tanrı bana kafa atmış gibi
içimde buruk bir acı,
ve tanrıyı şevke getirip
birde yumruk at dercesine
yüzümde buruk bir gülümse ile oturuyordum hala
ve düşündüm tekrardan
sevcan ile ne zaman sarılsam
yerdeki bir kaç toprak
"ne yapıyorsun sen ahmak?" dercesine
yüzüme çarpıyor ve
gözlerimi açmama neden oluyordu
tanrım neden bunca acı?