aslında herşey güzel başlamıştı

ve bir çizik ile birlikte belime kadar birbirlerine kanışıp
indiler, kan ile birlikte.
içimden akıp gittiklerini,
kanın içinde alyuvarlarım ile boğulduklarını hayal ettim.
sevcan kalmıştı.
onun acısını daha bir başka yaşatmalıydım kendime
çünkü o diğerlerinden farklı olarak
çıraklıkdan sonra, kalfalık zamanıma gelip
yine beni yenik duruma düşürmüştü.
aşk pankreasıma öyle bir yumruk vurmuştu ki
organımdaki bütün asiti, zehiri
vücudumda hissedebiliyordum.
bir sigara yaktım. derimi kan kaplıyor
derimi kan bağlıyor,
ölmeyi hayal ediyordum.
o zamana kadar hep düşündüm.
ölürsem azrail kim olarak gelicekti
bir şeytan olarak mı,
liza olarak mı.
keşke adresini bilsem liza...
liza gitmekte haklıydı. başkasını sevmiş,
onu unutmuş, bir başkasının gidişine tanık olmuş
bir başkasına üzülmüştüm.
bir başkasını beklemiştim.
allah belamı vermişti.
ufak tefek katil olma planları yaptım aklımda.
yaklaşık 4 saat sandalyede hiç kıpırdamadan
kapalı olan bilgisayarımın ekranına bakmakla geçti
ve dolu olan sigara paketimi neredeyse bitmişti.
son sigaramı yakmak için uzandım pakete
ve sigaramı yaktım.
bir müddet içip kendi vücuduma
sevcanı nasıl kazıyabilirim diye düşündüm.
bu can yakma işlemleri hep birilerini
vücuduma kazımak içindi.
herkes beni ne kadar terk ettiyse
o kadar çizik atıcaktım vücuduma.
annem, babam ve tanrınınki kalbimde olan bir çeltikti,
onların ki başka.
sigaranın sonlarına doğru
sigaramın ateşi iyice harmanlandı çekerek
ve ucu kor ateş olan sigaramı
sol elimin, onun eline çarpan elimin üzerine bastırdım.