akıl hastanesinden bir günlük

" işte keremin kendini batırdığı cümleler günlük. tekrar dibe vurmamın sebebi, aslında hiç çıkamamışım ki sadece kendi takumda çırpınmışım
-" ve sen ensar, seni nerden tanıdığımı biliyorum. hastahanedeki hasta bakıcılardan birisin sen.o masada seni tanıdığımı söylediğimde bu yüzden sus pus oldu herkes. korktunuz,oyununuz ilk günlerden bitecek diye korktunuz.
"sevgilim neler diyosun sen kerem lütfen dur" ah be sevgilim nasıl da korktun kim bilir o zamanlar, cümlelerime devam ediyorum günlük.
-"ensar herşeyi sen başlattın, senin gözlerini hatırlamamla başladı herşey ve oyununuz bitti, kerem artık özg... "
ben özgürüm diyemedim günlük. arkamdan iki kişi saldırdı, gömleği giydirdiler, ağzımı kapadılar ve kerem kayboldu.
çünkü ensar yoktu. ensar yoktu. olmamıştı.herşeylerini ortaya dökmüştüm ama ensar yokmuş günlük. yokmuş.ama tanıyordum onu, şimdi anımsıyorum kim olduğunu. ahmet,amo dedikleri Ahmet, kız kardeşimin sırtına çıkıp sigara içtiği Ahmet. herşey onunla başlamıştı ve onunla bitti. ensar yokmuş günlük, hepsi doğruydu, hepsi ama ensar yokmuş, yokmuş.