cinlerle ilk iletişimim ve yıllar sonra 2

yatağıma tekrar uzandığımda bir kuş gibiydim . son kez seslendim ona içimden , içimden muhabbetle . '' beni bırakma ' yemin ederim şu birebir yankılandı beynimde tamamen istem dışı ' ben seni hiç bırakmadım ' .bu bana fazlası ile yetti . o gece bir rüya gördüm . rüyamı aslında hatırlarsınız eski hikayeden . inanın aynı rüya ancak roller değişik . aslı'yı gördüm bitkin ve mahcup bir halde idi . ona karşı içim soğumuş . derken arkasında biri belirdi . derin bir muhabbet duydum bu kıza . aynı ifritte gördüğüm rüya gibiydi . bu kızla da duygular ile haberleşir gibiydim o kısa rüyada . içime bir ferahlık yerleşti o rüya anında . bir simgemiydi ? büşra mı ? begüm mü ? bilemedim o an için . fakat uyanınca hayra yordum . 'allahım ben bir hata ettim . sen ne kadar hata işlersem işleyeyim , içten pişman isem beni affedersin . sanırım aslı olayı da hayırlı değildi , ben kaderime razıyım ' dedim . o dönem tavırlarım değişmeye başladı . evdeki ritüellere katılmadım . kendimi sorguya çektim . bütün başıma açtıklarım egomdan yani dindeki adı ile nefsimden ileriydi . 'ben' dedikçe , rabbim onun daha büyük olduğunu vurdu kafama .evet bir şekilde egomu ezmeliydim . nasıl yapacağım hususunda kendime ufak bir yol haritası çıkardım . evvela tartışma hususlarında çok ateşliydim . hani inandığım bir mesele ise ve karşımdaki bana göre saçma fikirlere sahipse onu aşağılardım bile . bunu yenmeliydim . çabuk öfkelenen bir yapım vardı , oysa insanlara daha sevecen davranabilirdim . canımın istediği herşeyi yapmamalıydım . canım dediğim aslında ' benlik ' duygusuydu